موعظه امام حسن (ع)
موعظه امام حسن (ع)
تحف العقول ؛ النص ؛ ص232
موعظة
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ لَمْ یَخْلُقْکُمْ عَبَثاً وَ لَیْسَ بِتَارِکِکُمْ سُدًى کَتَبَ آجَالَکُمْ وَ قَسَمَ بَیْنَکُمْ مَعَایِشَکُمْ لِیَعْرِفَ کُلُّ ذِی لُبٍّ مَنْزِلَتَهُ وَ أَنَّ مَا قُدِّرَ لَهُ أَصَابَهُ وَ مَا صُرِفَ عَنْهُ فَلَنْ یُصِیبَهُ قَدْ کَفَاکُمْ مَئُونَةَ الدُّنْیَا وَ فَرَغَکُمْ لِعِبَادَتِهِ وَ حَثَّکُمْ عَلَى الشُّکْرِ وَ افْتَرَضَ عَلَیْکُمُ الذِّکْرَ وَ أَوْصَاکُمْ بِالتَّقْوَى وَ جَعَلَ التَّقْوَى مُنْتَهَى رِضَاهُ وَ التَّقْوَى بَابُ کُلِّ تَوْبَةٍ وَ رَأْسُ کُلِّ حِکْمَةٍ وَ شَرَفُ کُلِّ عَمَلٍ بِالتَّقْوَى فَازَ مَنْ فَازَ مِنَ الْمُتَّقِینَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى- إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفازاً[1] وَ قَالَ وَ یُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفازَتِهِمْ لا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ[2] فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً مِنَ الْفِتَنِ وَ یُسَدِّدْهُ فِی أَمْرِهِ وَ یُهَیِّئْ لَهُ رُشْدَهُ وَ یُفْلِجْهُ بِحُجَّتِهِ وَ یُبَیِّضْ وَجْهَهُ وَ یُعْطِهِ رَغْبَتَهُ- مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقا[3]
تحف العقول / ترجمه جنتى ؛ متن ؛ ص363
موعظه
بدانید که خدا شما را بیهوده نیافریده، و خودسر رها ننموده، اجلها (و عمرها) تان را مقدر کرده، روزیها را میانتان قسمت کرده، تا هر خردمندى مقام خود بشناسد و بداند هر آسیبى مقدر شده به او خواهد رسید و هر چه تقدیر نشده نخواهد رسید، خداوند معاش شما را بعهده گرفته، تا براى عبادت فارغ و آسوده خاطر باشید، به شکر و حقشناسى ترغیب فرموده، یاد خود را واجب کرده، شما را به پرهیزگارى سفارش نموده که تقوا نهایت خشنودى او، دروازه توبه، سرآمد هر حکمت، و شرف هر کارى است، پرهیزگاران رستگار شدند خداوند تبارک و تعالى فرماید: «رستگارى براى پرهیزگاران است.» (نبأ: 31) و فرماید: «خداوند آنها را که تقوا پیشه ساختند با اسباب نجاتشان (عملهاى شایسته) نجات بخشد، نه هیچ بد به آنها رسد و نه اندوهگین شوند.» (زمر: 61). بندگان خدا! از خدا پروا کنید و بدانید هر که از خدا پروا کند خدا راهى براى بیرون شدن از فتنهها به رویش بگشاید، در کارها صلاح و سدادش را به وى بنماید، وسیله هدایتش را آماده سازد، حجت و برهانش را پیروز گرداند، رو سفیدش کند و خواستههایش را عطا فرماید، با آنها که خدا نعمتشان بخشیده یعنى پیامبران «صدیقان» (راستى پیشگان) گواهان و شایستگان (همنشین باشد) و چه خوش رفیقانى هستند.[4]
[1] ( 1). سورة النبإ آیة 32.
[2] ( 2). سورة الزمر آیة 61.
[3] ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول صلى الله علیه و آله، 1جلد، جامعه مدرسین - قم، چاپ: دوم، 1404 / 1363ق.
[4] ابن شعبه، حسن بن على، تحف العقول / ترجمه جنتى، 1جلد، مؤسسه امیر کبیر - تهران، چاپ: اول، 1382ش.
