متن سخنرانی و روضه امام باقر ع
بسم الله الرحمن الرحیم
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ باقِرِ الْعِلْمِ، وَ إِمامِ الْهُدىٰ، وَقائِدِ أَهْلِ التَّقْوىٰ، وَالْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبادِکَ. اللّٰهُمَّ وَکَما جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبادِکَ، وَمَناراً لِبِلادِکَ، وَمُسْتَوْدَعاً لِحِکْمَتِکَ، وَمُتَرْجِماً لِوَحْیِکَ، وَأَمَرْتَ بِطاعَتِهِ، وَحَذَّرْتَ مِنْ مَعْصِیَتِهِ، فَصَلِّ عَلَیْهِ یَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیائِکَ وَأَصْفِیائِکَ وَرُسُلِکَ وَأُمَنائِکَ یَا رَبَّ الْعالَمِینَ.
- قال مولانا باقر علیه اسلام
بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ
وَ لَمْ یُنَادَ بِشَیْ‌ءٍ کَمَا نُودِیَ بِالْوَلَایَةِ.
- نزدیک ایام غدیر... میتوان وارد بحث ولایت و امامت مولی متقیان علی علیه اسلام شد.
- شیطنت این طلبه جوان ...
- به یک صاحت دیگر از ولایت می پردازیم:
- حالا این ولایت چیست؟ و ولایت مداری چه لوازمی دارد؟ چگونه می شود ولایت مدار بود؟
انسان ولایت مدار چه خصوصیاتی دارد؟
چطور باشیم ولایت مداریم؟
- عَنْ بُرَیْدٍ اَلْعِجْلِیِّ قَالَ:
قِیلَ لِأَبِی جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ :
إِنَّ أَصْحَابَنَا بِالْکُوفَةِ جَمَاعَةٌ کَثِیرَةٌ
فَلَوْ أَمَرْتَهُمْ لَأَطَاعُوکَ وَ اِتَّبَعُوکَ
فَقَالَ یَجِیءُ أَحَدُهُمْ إِلَى کِیسِ أَخِیهِ
فَیَأْخُذُ مِنْهُ حَاجَتَهُ
فَقَالَ لاَ
قَالَ فَهُمْ بِدِمَائِهِمْ أَبْخَلُ (وسایل الشیعه)
- خیلی رفت و برگشت عجیبی در این روایت مطرح شده است:
-
شما حاضر نیستید در درون دستگاه گفتمانی و برادرانه خودتان
- از خود گذشتگی
- همدلی
- فهم مشکل برادر
- و...
- شما با این خصوصیات در بذل خون برای ما هم بخل خواهید داشت
- اینکه ولایت چیست بسیار مهم
اما اینکه ما اگر ولایت مداریم باید چگه باشیم هم خیلی خیلی مهمه - جلسه پیش عرض کردم: در آینده هم عرض خواهم کرد..
- انسان ولایت مدار نسبت به خدا :
- امام باقر علیه‌السلام جابر جُعفی گوید: هجده سال در خدمت سرورمان #امام_باقر صلوات‌الله‌علیه بودم؛ چون خواستم از خدمت حضرت (به وطنم کوفه) بازگردم، با ایشان وداع کردم و گفتم: مرا مطلبی بفرمائید تا استفاده کنم؟
حضرت فرمودند: ای جابر! پس از هجده سال (که در خدمت ما بوده‌ای)؟!
عرض کردم: آری، شما دریای بیکرانی هستید که هرگز به انتها و عمق آن نمی‌توان رسید؛
سپس امام علیه‌السلام فرمودند:
ای جابر، به شیعیانم از جانب من سلام برسان و به آنان بگو که بین ما و خدای تعالی، پیوند خویشاوندی نیست و هیچ راهی برای تقرّب به پروردگار وجود ندارد، مگر اطاعت (از اوامر و نواهی) او؛ ای جابر، کسی که خدای تعالی را اطاعت کند و ما را دوست بدارد، او اهل ولای ماست و هر که خدا را معصیت و نافرمانی کند، دوست داشتن ما فایده‌ای برایش نخواهد داشت. الأمالی (شیخ‌طوسی)، ص۲۹۶
- وظایف ولایت مدار نسبت به امام زمان:
- من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتت جاهلیه
- ولایت مدار نسبت به برادران دینی خودش:
- وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ یُطیعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ؛ (توبه،۷۱)
- امام باقر ع در یک کلام کوتاه ولی پر مغز و پر معنا،
گلایه بزرگی از پیروان خودشان را رسما بیان می کنند و می فرمایند:
«شما در راه ولایت ما اهل بیت ع برادری نکردید بلکه به همین اندازه که همدیگر را به عنوان شیعه می شناسید با هم ارتباط دارید و بس؛
لَمْ تَتَوَاخَوْا عَلَى هَذَا الْأَمْرِ وَ إِنَّمَا تَعَارَفْتُمْ عَلَیْهِ»
(کافی، ج۲، ص۱۶۸)
- روایت مشهور: رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا
- از امام رضا : محاسن کلام
- از امام باقر این روایت :
- دَخَلْتُ عَلَى أَبِی جَعْفَرٍ ع
روای می گوید خدمت امام باقر ع رسیدم تا با حضرت خداحافظی کنم.
فَقَالَ یَا خَیْثَمَهُ أَبْلِغْ مَنْ تَرَى مِنْ مَوَالِینَا السَّلَامَ
فرمود: اى خَیثَمَه هر کس از دوستان ما را می بینى سلام مرا برسان
وَ أَوْصِهِمْ بِتَقْوَى اللَّهِ الْعَظِیمِ
و آنها را بتقواى خداى بزرگ سفارش کن
وَ أَنْ یَعُودَ غَنِیُّهُمْ عَلَى فَقِیرِهِمْ
بلافاصله بعد فرمودند و اینکه ثروت مندان بر فقیران توجه کنند
وَ قَوِیُّهُمْ عَلَى ضَعِیفِهِمْ
و قدرت مندان بر ضعیفان دیدار کنند
وَ أَنْ یَشْهَدَ حَیُّهُمْ جِنَازَهَ مَیِّتِهِمْ
و زنده آنها بر جنازه میتشان حاضر شوند
وَ أَنْ یَتَلَاقَوْا فِی بُیُوتِهِمْ
و در منازل بملاقات یکدیگر روند،
فَإِنَّ لُقِیَّا بَعْضِهِمْ بَعْضاً حَیَاهٌ لِأَمْرِنَا
زیرا ملاقات آنها با یک دیگر موجب زنده ساختن امر ماست،
رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا
خدا رحمت کند بندهاى را که امر ما را زنده دارد.؛
(کافی، ج۲، ص۱۷۵)
- این جلسات نوش داروآخر الزمنی هست.
- کاملا با نگاه تمدنی در پازل ایجاد جامعه آرمانی شیعی
- جلسات مقدمه تشکیل حکومت جانی امام زمان هست
- بر خی فکر میکنن که ما باید با هم باشیم تا ولایت رو حفظ کنیم
- برعکس
ولایت مداری ما رو به هم ربط میده
- اصلا کار ولایت شبکه سازی در جامعه ایمانی است.
- حضرت زهرا ع فرمودند :
- اطاعت از ما اهل بیت شما را مثل نخ تسبیح به یکدیگر متصل می کند و امامت ما اهل بیت شما از تفرقه و جزیره شدن در امان نگه می دارد
- ، طَاعَتَنَا نِظَاماً لِلْمِلَّهِ وَ إِمَامَتَنَا أَمَاناً لِلْفُرْقَه
- الاحتجاج، ج۱، ص۹۹
- روایت؛ حضرت علی ع : خطبه214 نهج البلاغه؛
وَ اعْلَمُوا أَنَّ عِبَادَ اللَّهِ الْمُسْتَحْفَظِینَ عِلْمَهُ، یَصُونُونَ مَصُونَهُ
بدانید آن بندگان خدا که حفظ علم حق به آنان سپرده شده آنچه را که باید حفظ کنند حفظ مى کنند،
وَ یُفَجِّرُونَ عُیُونَهُ،
و چشمه هاى آن علم را مى گشایند،
یَتَوَاصَلُونَ بِالْوِلَایَةِ
با هم پیوند ولایت دارند،
وَ یَتَلَاقَوْنَ بِالْمَحَبَّةِ
و یکدیگر را عاشقانه ملاقات مى نمایند،
وَ یَتَسَاقَوْنَ بِکَأْسٍ رَوِیَّةٍ
از جام سیراب کننده حکمت به هم مى نوشانند،
وَ یَصْدُرُونَ بِرِیَّةٍ،
و سیراب شده باز مى گردند،
لَا تَشُوبُهُمُ الرِّیبَةُ
در آنها تهمت و بدگمانى راه نمى یابد،
وَ لَا تُسْرِعُ فِیهِمُ الْغِیبَةُ،
و غیبت و بدگویى نزد اینان نمى شتابد.
عَلَى ذَلِکَ عَقَدَ خَلْقَهُمْ وَ أَخْلَاقَهُمْ،
خداوند خلقتشان و اخلاقشان را بر این اوصاف بسته است،
فَعَلَیْهِ یَتَحَابُّونَ وَ بِهِ یَتَوَاصَلُونَ،
بر این حال با یکدیگر دوستى نموده و به هم پیوند دارند.
فَکَانُوا کَتَفَاضُلِ الْبَذْرِ یُنْتَقَى فَیُؤْخَذُ مِنْهُ وَ یُلْقَى،
اینان نسبت به سایر مردم همچون دانه هاى برگزیده بذراند که آن را تمیز کنند.
قَدْ مَیَّزَهُ التَّخْلِیصُ وَ هَذَّبَهُ التَّمْحِیصُ.
و خالص و پاکش را گرفته در زمین مى پاشند، پاکسازى خداوند آنان را متمایز و آزمایش و امتحان آنان را پاک نموده است.
روضه و ذکر توسل
یَا أَبا جَعْفَرٍ، یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ، أَیُّهَا الْباقِرُ، یَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، یَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ،
یَا سَیِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَیْ حَاجَاتِنا، یَا وَجِیهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛
عاقبت آه کشیـدم نفس آخر را
نفس سوخته از خاطره ای پرپر را
آخرین حلقه ی شبهای محرّم هستم
شکر، ای زهر ندیدم سحـری دیگر را
باورم نیست هنوز آنچه دو چشمم دیده است
باورم نیست تماشای تنی بی سر را
باورم نیست غروب و حرم و آتش و دود
دیدن سوختن چارقد دختر را
غارت خود و علم، غارت گهواره و مشک
غارت پیرهـن و غـارت انگشتر را
ذوالجناحی که ز یالش به زمین خون می ریخت
نیـزه هایی که ربـودند سر اصـغر را
آه در گوشه ی ویرانه که دق مرگ شدیم
تا که همبازی من زد نفس آخر را
سینه زنی
یا باقر ِ آل عبا ، ای یادگار کربلا
جان علی و فاطمه ، دلبند زین العابدین
جانها فدای راهت ای ، فرزند زین العابدین
ای جان من،جانان من ، ای ذکر تو درمان من
می باشد ای وجه خدا ، خاک تو بر چشمان من
یا باقر ِ آل عبا ، ای یادگار کربلا
بر قلب ما یا سیدی ، آتش زده سوز غمت
مسموم کینه گشته ای ، گِریَم به یاد ماتمت
فرمانروای عالمین ، ای بر نبی نور دوعین
ای مُحرم ِ حجّ عزا ، ای شاهد داغ حسین
یا باقر ِ آل عبا ، ای یادگار کربلا
در گلشن سرخ وفا ، دیدی گلی پرپر شده
در مقتل خون ِ خدا ، دیدی تنی بی سر شده
در قتلگه افتاده بود ، روح و روان مصطفی
سوز دل جن و مَلَک ، داغ ذبیحاً بلقفا
یا باقر ِ آل عبا ، ای یادگار کربلا
رنج مُداوم دیده ای ، هر جا و در هر مرحله
دور و بر تو بوده انده ، شمر و سَنان و حرمله
یا باقر ِ آل عبا ، ای یادگار کربلا
