متن روضه و سینه زنی امام صادق
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ
خَازِنِ الْعِلْمِ الدَّاعِی إِلَیْکَ بِالْحَقِّ النُّورِ الْمُبِینِ
اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ کَلامِکَ وَ وَحْیِکَ وَ خَازِنَ عِلْمِکَ
وَ لِسَانَ تَوْحِیدِکَ وَ وَلِیَّ أَمْرِکَ وَ مُسْتَحْفَظَ [مُسْتَحْفِظَ] دِینِکَ
فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ حُجَجِکَ
إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ.
کوچه کوچه مدینه لبریز از
عطر و بوی محمّدی شده است
به تن شهر باز گشته حیات
غرق در رفت و آمدی شده است
دم به دم با دم مسیحائیت
منتشر می کنی حقایق را
به دیار مدینه می بخشد
چشم های تو صبح صادق را
مثل جدّت مدینة العلمی
ششمین آفتاب اندیشه
با بیان پیمبرانه‌ی تو
شد به پا انقلاب اندیشه
با شکوه تو تا هزاران سال
سرفراز است رایت الشیعه
که به «قال الامام صادق» ها
زنده مانده هویّت شیعه
مدرسه ومکتبی امام صادق راه اداخت ، بعضی از منابع نوشتند: تا چهار هزار شاگرد
اما یه جمله ای رو مرحوم کلینی در کافی نقل کرده:
روایت از خود امام صادقه : " شْکو إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَحْدَتِی وَ تَقَلْقُلِی بَینَ أَهْلِ الْمَدِینَةِ "من بین مردم مدینه غریبم...ای غریب مدینه...
آقا جان ... مولی ! اصلا همه ائمه در مدینه غریب بودند...
مگه جدت امیرالمومنین در این مدینه غریب نبود
مگه مادرت زهرا توی کوچه های مدینه غزیب و نها نموند.
نیمه‌ی شب قنوت دستانت
درس عشق و بندگی دارد
آن شبی که در آتش کینه
باغ یاس و شقایقت می سوخت
اره این مدینه عجب شهریه ... چند بار درب نیم سوخته دیده...
آتیش آوردند در خونه امام صادق... "فَأَلْقَى اَلنَّارَ فِی دَارِ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ فَأَخَذَتِ اَلنَّارُ فِی اَلْبَابِ وَ اَلدِّهْلِیزِ بیته...
والی مدینه دستور داد درب خونه ی آقا رو به آتش کشیدن آتش به آستانه منزل امام رسید...
یوقت امام صادق ببینند اهل خانه با دیدن آتش سراسیمه شدن...
دلت کجا رفت؟!
اره مثل مادرت که در خونشو آتیش زدند...
امام زمان منو ببخش؛ عرضه بدریم یا امام صادق آقا جان : وقتی در خونتونو آتیش زدن آیا جلو چشمت ناموستو زدند؟
آن شبی که در آتش کینه
باغ یاس و شقایقت می سوخت
هیزم و تازیانه آوردند
چقدر قلب عاشقت می سوخت
شاید اون لحظه امام صادق پریشان حالی اهل و عیالش رو دیده زیر لب گفته مظلوم حسیییییییییین
ای محاسن سپید آل الله!
دست بسته تو را کجا بردند
تن تو در مدینه بود اما
دلتان را به کربلا بردند
چه کربلایی ...
همن کربلا که یوقت عمه جانت زینب رسید محضر امام سجاد ... پسر برادرم دارن به خیمه ها حمله می کنند ... آقا جانم چه کنیم ...
عمه جان : علیکن بالفرار ...
با چشم اشک بار علیکنّ بالفرار
با قلب داغ دار علیکنّ بالفرار
حتما به دختران حرم گوشزد کنید
تا هست گوشوار علیکنّ بالفرار
راه عبور، معبر غارت گران شده
از گوشه و کنار علیکنّ بالفرار
دیدید مثل ابر بهار اشک ریختیم
آتش نشد مهار علیکنّ بالفرار
از من به لاله‌های حرم عمه جان بگو
حتی به روی خار... علیکنّ بالفرار
در ساحل فرات علمدار کربلا
شد چون علم ندار، علیکنّ بالفرار
وقتی کمان حرمله شلاق دست شد
پنهان و آشکار علیکنّ بالفرار
مجلست روضه خوان نمی خواهد
در حضورت اشاره ای کافی است
مرثیه میخوانم با دیدگان تر
شد کشته از کینه فرزند پیغمبر
یا حضرت صادق...
ازین غمِ عظمی شوری به پا گشته
یثرب ازین ماتم دارُالعزا گشته
با کوله باری از، رنج و غم و غربت
امام صادق شد راهی سوی جنّت
یا حضرت صادق...
ازین مصیبت ها، دارد نوا مولا
پاره جگر گشته ز زهر غم مولا
شیخ الائمه شد، فداییِ قرآن
با نوحه و نُدبه دارد بقیع مهمان
یا حضرت صادق...
امام صادق چون دلخون و خسته شد
مهمان بانویی پهلو شکسته شد
با دیدنِ مادر در دل شرر افتاد
به یاد غمهای دیوار و در افتاد
یا حضرت زهرا ...
اُمید روز محشرم/نام تو را من می برم
یا زهرا یازهرا
ای دست لطفت بر سرم/من بر کویت زایرم
یا زهرا یازهرا
همیشه غمخوار علی/یار وفا دار علی
یا زهرا یازهرا
تویی علمدار علی/یار وفادار علی
یا زهرا یازهرا
ای کوکب هدایت/شهیده ی ولایت
یا زهرا یازهرا
جانم شود فدایت/فدای غصه هایت
یا زهرا یازهرا
شنیده ام کشیده ای/در مدّتِ عُمر کمَت
رنج فراوان دیده ای
یا زهرا یازهرا
میان آتش پشت در
یا زهرا یازهرا
نام علی را برده ای
چو لاله ای پرپر شدی
یا زهرا یازهرا
فداییه حیدر شدی
یا زهرا یازهرا
یا حجت ابن الحسن ... عجل علی ظهورک
یَا أَبا عَبْدِ اللّهِ، یَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ، أَیُّهَا الصَّادِقُ، یَا ابْنَ رَسُولِ اللّهِ، یَا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ، یَا سَیِّدَنا وَمَوْلانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ إِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَیْ حاجاتِنا، یَا وَجِیهاً عِنْدَ اللّهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛
